Het is donderdag, ik haal Renee uit school en merkte al snel dat ze niet lekker was. Al snel kakte ze volledig in, temperatuur steeg en het leven was snel uit haar. Ik belde direct de huisarts om haar naar te laten kijken. Met een beginnende oorontsteking en een afspraak voor een covid test gingen we weer naar huis. Niet veel later gingen we dus opweg naar de test afspraak.
S'avonds merkte ik dat niet alleen Renee niet lekker was, maar dat ook bij Sofia haar temperatuur wel erg hoog was. Hoger zelfs dan die van Renee! De volgende ochtend bleek dat Sofia haar temperatuur nog steeds extreem hoog was en er weinig leven in zat, dus besloot ik ook voor haar de huisarts te bellen.
Ze mocht direct langskomen. Dat was fijn. Echter gilde Soof heel de praktijk bij elkaar en keek mevrouw de huisarts niet verder dan de oren. Dubbele oorontsteking en antibiotica, kwam helemaal goed! Alleen werd mevrouw deze dag alleen nog maar zieker en kreeg ze allemaal uitslag op haar lijf. S'avonds belde ik dus nogmaals de dokterspost en ook hier kon ik weer langskomen.
Deze dame keek gelukkig wel iets verder dan alleen Sofia haar oren. Mevrouw bleek dus naast een dubbele oorontsteking ook nog een keelontsteking te hebben. Dus dit wetende en de mededeling dat ik de antibiotica een kans moest geven weer naar huis...
Haar koorts bleef 40/41, ze werd in mijn belevenis steeds zieker. De volgende dag besloot ik dus om weer de huisarts te bellen. Deze keer ging de assistente eerst overleggen met mijn huisarts. Deze vond dat ik het maar effe moest aankijken en vond het dus niet nodig om haar te zien.
Ik zat thuis met een kind wat steeds zieker werd, niet meer wilde eten, niet meer dronk, waarvan haar temperatuur maar op de 41 bleef hangen ondanks de antibiotica, ondanks de ibuprofen en paracetamol, geen plasluier meer en gewoon 1 hoopje ellende.
S'avonds was ik er klaar mee en belde ik nogmaals de dokterspost. Hoe dit afloopt lees je in de volgende blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten