Het is alweer bijna 6 maanden geleden dat man lief met ons mee naar Nederland ging. We zijn nu op de helft van de aanvraag wat betreft het wachten. Ik moet eerlijk toegeven dat wij hier zelf niet al te veel bij stil staan. Natuurlijk is er af en toe wel spanning over het besluit, maar toch heb ik er het volste vertrouwen in dat het goed moet komen! We wachten de aankomende maanden dan ook gewoon af en zien wel waar het schip strand.
"Het leven hier is heel anders als het leven in zijn thuisland."Ondertussen gaat het leven hier gewoon verder. Ahmed werkt, ik zorg thuis voor de kindjes en af en toe gaan we eens gezellig samen als gezin wat doen. Vele malen krijg ik de vraag of hij al helemaal gewend is hier in Nederland. Dat antwoord is natuurlijk, nee! Je kan niet 1, 2, 3 wennen aan een nieuw land, nieuwe cultuur en alles wat daarbij komt kijken. Het leven hier is heel anders als het leven in zijn thuisland. Saai, zoals hij het zelf zou noemen. En dat klopt ook, we leven soms in zo een sleur. Wakker worden, eten, werken, eten, slapen.
Soms denk ik zelf ook wel eens terug aan hoe onze tijd in Egypte was. Dit was namelijk altijd gewoon een lang durende vakantie. Altijd warm, prachtig blauw water en in de avond heerlijk wandelen, cafe'tje pakken of buiten op je balkon netflixen met wat lekkers. Tuurlijk kan dat hier ook! Dit deden wij laatst dan ook en overal had je scheve gezichten. Is het hier dan echt zo raar als je met je 8 maanden oude baby s'avonds op het terras zit?
"Het spijt me dat mijn baby die even huilde omdat ze honger had jou boeiende gesprek dwarsboomde."
Het spijt me dat mijn baby die even huilde omdat ze honger had jou boeiende gesprek dwarsboomde. Maar mijn man was zo vriendelijk om even met haar te lopen in de tijd dat ik haar melk klaar maakte! Waarom voel ik me hier zo ongemakkelijk? In Egypte kwamen ze nog net niet vragen of ze me even konden helpen of dat ze iets voor me konden doen. Niemand keek je aan als je kind even huilde of als je even ergens mee stond te stuntelen. Maar hier heb je altijd overal die oordelende gezichten.
Soms snap ik mijn man dan ook wel als iets hem hier niet bevalt. Ik heb vaak precies hetzelfde. Want ook ik maak vergelijkingen en weeg dingen tegen elkaar af. Niet veel mensen zullen dat begrijpen, maar langzaam aan begin ik een beetje maling te krijgen aan wat mensen vinden of denken. Iets waar ik me voorheen veel meer van aantrok.
Maar voor nu proberen we beetje bij beetje ons leventje weer wat uit die sleur te trekken. Wat meer Egyptische roots erin gooien ofzo. Nog een paar maanden afwachten en hopelijk met een positief besluit ons verhaal afsluiten. Ondertussen heb ik wel al verschillende vrouwen die ik heb mogen helpen met positieve besluiten voorbij zien komen. Dat doet mij dan al veel goed!
Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben, laat dan gerust even een berichtje achter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten