We hebben er maanden naar uitgekeken en enorm wat spanningen en stress door ervaren want wat als het wordt afgewezen... Natuurlijk hadden we een plan B en zelfs een plan C, maar we hadden goede hoop dat het allemaal wel goed zou komen.
En daar was dan die brief. Die brief die onze toekomst voor de komende 5 jaar zou gaan beslissen.. En op dat moment klopt je hart een stukje sneller, pompt je bloed een beetje harder en stijgen de zenuwen maar al te meer. Want wat als die beslissing ineens tegenvalt.. Dan kan je nog genoeg plannetjes hebben maar de pijn en de stress die het mee zou brengen zijn niet te doen!
Het was een JA. Een volmondige JA. Mijn man, papa, hij mag blijven. Na vele tegenslagen die we hebben gehad ging het meest belangrijke in 1 keer goed. Na een paar dagen komt het besef pas echt binnen. We kunnen ons gaan focussen op een toekomst.
We maken plannen, plannen die we nu ook kunnen uitvoeren, plannen die voorheen geopperd werden maar niks mee kon worden gedaan. We kunnen gaan leven zoals ieder ander dat doet. Het is zo'n opluchting...
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve woorden en steun van alle afgelopen maanden. Zo lief om te zien hoe de gun factor er bij zo vele in zat. Dit heeft mij altijd veel goed gedaan en ben hier dan ook heel dankbaar voor.
Voor vrouwen die deze periode nu doorgaan of willen gaan starten mogen altijd contact opnemen. Ik help waar ik kan en mijn hulp heeft tot nu toe al 5 gezinnen samen gebracht, waar ik heel blij voor ben!
Binnenkort zal ik weer meer gaan bloggen. Houd dus de blog in de gaten <3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten